Krzew lub drzewo, występujące pospolicie w lasach i zaroślach. Uprawia się ją też dla celów dekoracyjnych, znana jest bowiem ze swych pięknych czerwonych owoców, zwanych popularnie „koralami”, zapowiadających nadejście jesieni.

Zbiera się owoce w pełni dojrzałe, w październiku lub po przymrozkach. Wybieramy owoce czerwone, nie żółte. Suszy się je rozłożone cienką warstwą (inaczej będą puszczały sok i sklejały się),, w podwyższonej temperaturze. Schną powoli. Po wysuszeniu owoce oczyszczamy z liści i zanieczyszczeń. Przechowuje się surowiec w woreczkach, w miejscach suchych, gdyż łatwo chłonie wilgoć.

Właściwości lecznicze
Surowcem są głównie owoce, w lecznictwie ludowym także kwiaty. Środek moczopędny przy zmniejszonym wydalaniu moczu w chorobach nerek, także w przewlekłych zaburzeniach trawienia na tle nieżytu żołądka, przy podrażnieniu pęcherzyka żółciowego. U dzieci i osób starszych korzystnie działa odwar w leczeniu długotrwałej biegunki.

Uwaga! Stosujemy tylko owoce suszone, świeże owoce jarzębiny zawierają toksyczny kwas parasorbinowy, który może powodować objawy uboczne — wymioty, biegunkę, uszkodzenie nerek; ulega on jednak rozkładowi pod wpływem suszenia.

Odwar. 2 łyżki rozdrobnionych owoców zalewamy 3 szklankami wody o temperaturze pokojowej, dobrze mieszamy i pozostawiamy przez 30 minut w stanie wrzenia (nie gotować). Po przecedzeniu pijemy odwar w ilości pół szklanki 2—3 razy dziennie. 0woce jarzębiny używane są do wyboru wódek, soków i syropów. Powidła mają właściwości przeciwbiegunkowe.