ŚWIETLIK LEKARSKI
(Euphrasia rostkoviana Hayne) Roślina roczna, obficie rozgałęziona. Liście ciemne, niewielkie, ząbkowane. Kwiaty białe z fioletowymi żyłkami i z żółta plamką na dolnym płatku. Kwiat przypomina wyglądem rozwarte wargi. Na tle zieleni kwiaty wyglądają jak świeczki lub świetliki — stąd ich nazwa.
Występuje na wilgotnych łąkach, wzgórzach, pastwiskach, w zaroślach i rzadkich lasach. Żyje półpasożytniczo na korzeniach niektórych roślin łąkowych.
Kwiaty zbiera się w czerwcu i lipcu, w pełni rozkwitu. Roślinę ścinamy tuż pod rozgałęzieniem. Nie należy zbierać roślin mokrych, nie uściskać ich i nie łamać, gdyż łatwo czernieją. Surowiec łatwo pochłania wodę, trzeba go więc szybko suszyć, najlepiej w temp. 30 Club w warunkach naturalnych, ale przy silnym przewiewie. Wysuszony i oczyszczony surowiec przechowuje się w potrójnych torbach papierowych.

Właściwości lecznicze
Ziele stosuje się głównie zewnętrznie w chorobach oczu — zapaleniu spojówek, przy światłowstręcie, nadmiernym łzawieniu, szybkim męczeniu się wzroku — w postaci przemywań i okładów.

Przepis na odwar. Łyżkę ziela świetlika zalać szklanką letniej wody, wymieszać i ogrzewać pod przykryciem przez pół godziny (nie dopuszczając do wrzenia), następnie przecedzić. Płyn stosować do przemywania oczu.

Kataplazm. 4 łyżki ziela świetlika zalać szklanką wrzątku. Rozparzone ziele zawinąć w płótno (używać jako kompresy).